Bij volkstuinvereniging ‘t Boeskoolhöfke in Oldenzaal spelen rangen en standen al 40 jaar geen rol
Door: Harry Jutten (TC Tubantia, december 2017)
De volkstuin. Er zijn weinig plekken waar je beter een doorsnee van de bevolking in alle harmonie bezig ziet met hun liefhebberij. Cultuur-, stands- of inkomensverschillen spelen er geen rol.
De leden van Volkstuinvereniging ‘t Boeskoolhöfke in Oldenzaal zijn door het jaar heen heerlijk aan het tuinieren op het eigen stukje aarde van 100 vierkante meter. Een enkeling pakt het wat grootser aan en verbouwt de groenten en het fruit op een dubbele kavel.
Bedrijvigheid
Op deze grijze herfstochtend in december is de bedrijvigheid wat minder, maar voorzitter Gerard Egberink en secretaris Bert Dam zien toch nog enkele leden aan het werk. De boerenkool staat er her en der onbespoten en oogstklaar bij. Over het enkele honderden meters lange middenpad van het complex aan de Oude Almeloseweg, komt een tuinder in hobbytempo met de kruiwagen aangewandeld. Hij is op weg naar de gezamenlijke mestopslag om ‘schone’ koe- of paardenmest voor de eigen kavel op te halen. Net als beide bestuursleden, is ook deze liefhebber nauwelijks bezig met het 40-jarig jubileum van de vereniging. “Oh ja?”
Tijdens de jaarvergadering is er even een borrel op gedronken. “We zijn geen club met een eigen kantine en allerlei feestelijkheden. We zijn al jaren welkom bij buurman OWC. Een opkomst van zo’n 50 leden op een jaarvergadering is eigenlijk best netjes”, vindt voorzitter Gerard Egberink.
De vereniging kreeg twee jaar na de oprichting in 1977 er een tweede complex van bij 50 kavels op Het Hazewinkel, waarmee het totaal op 183 kwam, die voor 37 euro per jaar gehuurd kunnen worden. “We vinden die lage drempel heel belangrijk. De vereniging heeft ruim 200 leden. Er zijn ook enkele clubjes van liefhebbers die samen een tuintje nemen”, aldus Bert Dam, wiens vader Bouke Dam één van de medeoprichters was.
Dat was nog aan de Schipleidelaan. In 1997 verhuisde de vereniging naar de huidige locatie achter Klein Afrika. Destijds was de tuingrond nodig voor de nieuwe begraafplaats. Nadeel van de lage contributie is, dat de vereniging creatief moet zijn om onderhoud en uitbreiding van de handpompen te kunnen financieren. Enkele leden onderzoeken de mogelijkheid om stromend water te realiseren.
Even terugkomend op het ontbreken van cultuurverschillen, vertelt Bert Dam dat in de beginjaren de gastarbeiders begonnen met bouwen van de bekende tunnelkasjes om ‘exotische’ groenten verbouwen, zoals paprika’s. Het leverde eerst gefronste wenkbrauwen op, maar het bracht de Oldenzaalse leden al snel op het idee om hun zaaibedden ook zelf wat gevarieerder en kleurrijker te gebruiken. “In de beginjaren zaten onze Turkse leden dicht bij elkaar, maar nu zijn de leden volledig geïntegreerd en zijn tal van nationaliteiten door elkaar bezig. De volkstuin heeft voor veel leden een sociale functie. Je gaat er heen voor een krop sla en maakt al gauw een praatje”, constateert ook Egberink. “En het is gewoon heerlijk om buiten bezig te zijn op zo’n mooie plek.”
Hoewel er enkele huisregels zijn qua hoogte van de kassen, het zo natuurlijk mogelijk tuinieren en de opslag van spullen, hoeft het bestuur maar sporadisch in te grijpen. “Als je al iets constateert, dan begin je eerst met het maken van een praatje en in negen van de tien gevallen lost het zich vanzelf op”, is de ervaring van Dam.
De leden zijn blij met buurman Klein Afrika, ondanks dat er onlangs een struisvogel met zijn grote voeten door de tuin banjerde. “Even bellen en met vier man was het rap opgelost.”
Egberink en Dam waren blij verrast te lezen in deze krant dat het basisonderwijs interesse toont voor tuinieren. “Op beide complexen zijn momenteel enkele kavels vrij, dus ze zijn van harte welkom met de leerlingen. Altijd beter dan achter de computer. Iedere Oldenzaler is sowieso altijd welkom om even rond te kijken als het hek open staat”, verzekert Egberink, die vertelt dat de Albert Heijn-actie met gratis groenteplantjes kortstondig tot een piek leidde in het ledental.
Geen wachtlijst
Inmiddels is er geen wachtlijst meer en zijn nieuwe leden welkom. “Iedereen moet de mogelijkheid hebben om zich uit te leven in het tuinieren. We hebben een nieuwe website, boeskoolhofke.nl, waarop alle info te vinden is.”